Hamdım!
Karanlıklar içinde yalnızdım Korkaktım, ürkektim Suskundum, görmezdim, duymazdım Kalbimde bir ışık vardı Sızlardı yakardı ah etmezdim. Bir nefes girdi bedenime. Sen can dedin, ben ise Canan Sen; O dedin, ben Mevla Nefes bana dil verdi! Renk verdi, ton verdi. Dedi ”Oku”. Okudum, okudum da anlamadım Okudum, okudum da pişemedim. Hamdım, anlamazdım, bilmezdim. Dilim konuşurdu da, …