Dertlinin derdini dinlemek dertliye bir nevi zekât vermek gibidir.

Dertli insanın tereddütle dolu, dumanla kaplanmış bir gönül evi vardır.

Dertlinin derdini dinlersen o eve bir pencere açmış olursun.

“Ayıp gören gayb âleminin kokusunu bile alamaz.”

Güneş dağa da vurur altına da…

Sarhoşun önünde hendek de birdir meydanlık da…

Tuhaftır bu âlem.

Bak, Dinle:

Deniz, Musa ile konuşur.

Rüzgâr, Süleyman‟ı taşır.

Demir, Davud‟un elinde mum gibi yumuşak olur.

Kamer, Resûl‟ün parmakları ile ikiye ayrılır.

İbrahim‟e ateş gül bahçesine çevrilir.

Toprak, Karun‟u yılan gibi yutar.

Hannane direği konuşur.

Taş, Ahmed‟e selâm verir.

Bunları anlamayanlara bütün bu hadiseler susup dururlar.

Çünki onlar “namahrem”dirler.

Defineler viranelerde bulunur.

“Gönlün köşesiz köşesi vardır orayı bul!…”

“Hızır a.s. evi, güneşin köşeli doğduğu yerin karşısındadır.” Hatem-i Veli

***

Kalbin iki Bölümü vardır;

Mana Sözlüğünde birine “Fuad” diğerine “Denes” derler ki bir taraf nefs ile karışık ve diğer taraf arı (temiz) tarafı demektir.

Bu uzun bir bahistir.

Fuad: Kalbin “Gönül” Kısmıdır (Temiz, Nefsten Ari kısım)

Denes: Nefs ile Karışık olan kısım. (Kirli, Paslı kısım)

***

“Hızır” vardır. Biliyor musun?

ALLAH‟ın imkan âleminin her yerinde görünür.

HAKK‟ın bunalmış kullarına yardımının timsali, İnd-i İlahi ile izinli kişidir.

İstisnasız her kula yardım …

Hızır’ın kim olduğunu söyleyebilsem yahut bilsem;

Kendi kendimizden utanırız!

Onun için Hızır’a tesadüf etmeye çalışalım.

Günler Hayr Olsun, Allah Sizlerle.

Rab! nedir bilirim.
Susar, secde de geceyi dinlerim.
Kıyam’a durur tevekkül ederim.
Sabır çiğnerim dimağımda.
Beden kul, Nefs uyur.
Her şey özünde, uzakta arama.
Ruh dersin o sonsuz bir lema.
Dilini sorma.
O seni bilir.

Ya Allah!
Can neylesin Dünyayı, faniyi.
Neylesin maddeyi, manayı
Yeri geldi Su olur akar Derya’ya
Yeri gelir Duman olur tüt-ersin.
Ama bu sevgi, aşk, adı her neyse
Allah denildi mi.
Uçarsın.

Hatem-i Veli

En büyük cihad nefsi islah etmektir!

Nefsinize uymayın!..

***

Ruh : İnsan değildir.

Cesed: İnsan değildir.

Ruhun cesede oturması hâlinde bu birleşmenin yaptığı işler, duygular, akıl, her türlü insanlık tezahurları “insan” dır ki bu da “nefis” dir.

***

Ruh ve Cesedin birleşimi İnsanı yani Dünyada ki Nefs’i ortaya çıkarır. Nefs, cesedin dünyevi istekleri ile Ruhun İlahi istekleri arasında ki uyuşmazlıktır.

Allah’tan bir parça ile, Vücudun birleşmesidir ki bu. Dengeden taşanlardır Nefs.

Nefsi; Vücuda bırakırsan kötüye, günaha yönelir çoğunlukla,

Yok eğer Ruha bırakırsan Allah’a, Hayra yönelir.

İnsanda İman bu dengeyi layıkıyla sağlayabilmektir.

Ruh ve Cesed arasında Nefsin dengesi sağlandığı anda, Nefs ile cennete girilir.

Hatem-i Veli

Uy Hakk’ın emrine

Aşk’tan et yüreği pare pare

Başın alır gidersin toprak altına.

Susma zikret Allah’ı

Cümle cümle ilimler der
Farklı diller de, Farklı farklı Nefs’lerde.
İlmik ilmik işlenmiş de özüne.
Sen bu sırra eremedin mi!
Aydınlıkta karanlığı, Karanlıkta ise Aydınlığı
sezemedin mi be hey! bre Deli.

Ben Kul’um haddimi bilirim…
Topraktır hamurum, Su’dur özüm.
40 Can’a bürünmüşte inmişim.
Beni Allah yaratmış.
Budur Muradı, budur Huyum.

Çok gez, çok oku, çok bil.
Çok sus, çok hisset, daha çok zikret.
Ölüm kafidir, şu yalan Dünya saltanatına.
Sarılır gidersin, 5 metre bezle
Özünün geldiği kara toprağa.

Bismillah. Hu Allah. Ya Allah…Hu Ekber Allah.

Gönül sultanlarına; Allah’ın selamı ve bereketi tüm yaratılmışların üzerine olsun.

Allah Gönlünüze göre versin…

Hatem-i Veli