Çiçek koparan bir kardeşimiz ile muhabbetimiz.
A- Sabahın 6 sında çiçek topladım be
Depresyon mu kaldı.
B- Yazık değil mi o çiçeklere?
A- Seninle konuşuyorlar benimle değil
Konuşsalar belki koparamazdım
Ama benim onlara çok ihtiyacım vardı.
B- Canı veren Allah, o çiçeğin güzelliği gene Allah’tan. Benle değil herkesle konuşurlar ama duyan kim.
Kıyma bana benim güzelliğim Allah’tan derler, koparırken ama duyar mı sağır ve kör insan oğlu
duymaz işte.
A- Doğrudur
Umarım affederler beni
Çünkü dedim ya benim onlara çok ihtiyacım vardı
Belki anlarlar beni
B- Helalleş ve bir daha yapma. O vakit affederler seni, yoksa mizan günü karşına dikilirler. Demedi deme.
A- Bir çiçekler eksikti onlarda dikilirse eyvah eyvahhh
B- Daha neler dikilecek neler, bir çiçekler olsa.
Abdestsiz attığın her adım bile çıkacak karşına, bastığın her toprak tanesi…
Ortalık boşuna Asfaltla, şunla bunla örtülmedi.
Hep insanın pisliğinden, ama Settar oldu modernlik örtüsü ile gizlendi…
Gören bilen az!
Kıymayın hiç bir canlıya. Bunda Velilik gizlidir, kime mi? Her şeye.